danse pisze: Blood Lad

Blood Lad

Popkultura kocha wampiry, to fakt. Wizerunki nieśmiertelnych krwiopijców co jakiś czas wykorzystywane są w filmach, literaturze, czy komiksach. Jednak czy „Blood Lad” wybija się wśród znanych nam produkcji?

Świat demonów podzielony jest na kilka sektorów. Każdy ma swojego przywódcę, jednak poprzez nieustanne walki władza przechodzi w ręce coraz silniejszych demonów. W jednej z dzielnic przywódcą jest Staz. Na pierwszy rzut oka niepozorny, mały, chudy i leniwy. Na drugi – prawdziwy otaku, kochający ponad wszystko Japonię i jej wytwory, posiadający w domu niemała kolekcję mang i gadżetów ze świata ludzi. Przy tym wszystkim Staz jest wampirem, i to nie pierwszym lepszym krwiopijcą, lecz jednym z najsilniejszych przedstawicieli swojego rodu.

Pewnego dnia dla Staza zdarza się prawdziwy cud – przez magiczne przejście do świata demonów przedostaje się człowiek z krwi i kości, a w dodatku obywatelka Japonii. Niestety, w wyniku nieuwagi głównego bohatera Fuyumi zostaje pożarta przez pokemonopodobne coś, zanim bohater zdążył zaatakować ją pytaniami o najnowsze anime sezonu. Cóż więc ma począć Staz, który poza korzyściami kulturowymi czuje u dziewczyny całkiem kuszący zapaszek krwi? Odpowiedź okazuje się równie prosta co absurdalna – wskrzeszenie.

Mamy tu cały wachlarz bohaterów, lepszych i gorszych. Do tych pierwszych niewątpliwie zalicza się Staz, który zrywa z tradycyjnym wizerunkiem wampira, jednocześnie próbując naśladować znanych superbohaterów. To on powoduje większość komicznych sytuacji, i jako nie grzeszący bystrością fan Dragon Ball’a sprawdza się w swojej roli idealnie. Co do wampirzej oryginalności, moim skromnym zdaniem pomysł był dobry, jednak w praktyce Staz nie wyróżnia się z tłumu zwykłych chłopaczków zakochanych w anime, poza supermocami oczywiście.

Za to główna bohaterka, Fuyumi, jest moim zdaniem totalną katastrofą, przydatną jedynie fanserwisowi. Nie mogę zrozumieć, jak taka mdła postać może napędzać fabułę – równie dobrze mogłoby jej nie być i nic by nie ucierpiało. Na szczęście pozostali bohaterowie reprezentują nieco wyższy poziom i robią coś więcej niż tylko istnieją. Mimo wszystko jednak często ich charaktery nie są zbyt rozbudowane, a ci, którzy mogliby mieć coś więcej do powiedzenia spychani są na dalszy plan. Ponadto zauważyłam brak logiki i niekonsekwencję w zachowaniach, zwłaszcza brata Staza. Ale tragedii nie ma.

„Blood Lad” jest komedią i w tym aspekcie jest całkiem niezłe. Proste, ale zabawne gagi, często oparte o znane anime są łatwe do zrozumienia dla nie-Japończyków i co najważniejsze, są zabawne. Niestety, jak na komedię, to jest ich stanowczo za mało (przynajmniej moim zdaniem, a mam spaczone poczucie humoru). Gorzej, kiedy do anime próbuje wbić się akcja, lub – broń Boże – dramat. Wtedy wieje nudą na kilometr i ciężko się ogląda. Walki prezentują się nieciekawie (przynajmniej mnie nie porwały), a próby wprowadzenia dramatycznej atmosfery (i wątek Fuyumi) wyglądały po prostu śmiesznie (w złym znaczeniu tego słowa). Niemniej jednak obejrzałam do końca, a to znaczy, że nie było aż tak źle.

Jedną z największych wad tej produkcji jest zachwiana kompozycja, a dokładnie brak jakiegokolwiek zakończenia. Nie wiem, czy powstanie druga seria, ale nawet w takich wypadkach mamy chociażby szczątkowe zakończenie. Jednak nie tym razem. Rozumiem że może budżet był ograniczony, ale można było zachować chociaż pozory. Nie wspomnę już o nie dokończeniu żadnego wątku, wręcz przeciwnie – w ostatnich odcinkach zostają dodane kolejne.

Grafika jest sprawą gustu, ale mi się nie spodobała. Nie mówiąc o kresce (która też nie przypadła mi do gustu), tła i animacja sprawiają wrażenie robionych na szybko i niedbale. Być może to celowy zabieg uproszczenia (jak np. w Bakemonogatari), ale tutaj wygląda raczej niechlujnie.  O muzyce ciężko cokolwiek powiedzieć. W anime nie było jej za bardzo słychać, poza openingiem i endingiem . Cóż, mówi się, że dobra muzyka to taka, której się nie słyszy podczas oglądania, ale w seriach shounenowych zwykle można wyłapać kilka utworów…

Podsumowując – Blood Lad do wybitnych anime nie należy, jednak można się skusić „z braku laku”. Jednak nie wyróżnia się niczym szczególnym i z pewnością nie zapisze się na długo w pamięci. Jest niezłą komedyjką, którą można obejrzeć w wolnym czasie, nic poza tym. Jeżeli miało być jedynie reklamą mangi – mnie nie zachęciło do czytania jak i sięgnięcia po drugą serię, o ile takowa powstanie.

Moja ocena: 5/10

Gatunek – komedia, fantasy, nadprzyrodzone, ecchi

Liczba  odcinków –  10

Studio –  Brain Base

Rok produkcji – 2013

Reżyseria –  Shigeyuki Miya

Muzyka –  Yuki Hayashi