danse pisze: Genius Party

Genius Party

Antologia, na którą składa się siedem krótkich dzieł różnych twórców. Znajdziemy tam prawdziwe perełki, ale czy rzeczywiście tytuł jest adekwatny do treści? Z tym bywa różnie.

Genius Party

Krótki filmik rozpoczynający antologię. Szczerze powiedziawszy, ciężko napisać o nim coś konkretnego. Klimatyczna historyjka o człowieku przebranym za coś ptakopodobnego, który biegnąc przez pustynię znajduje „coś”. Może fabuła nie porywa, ale jest coś takiego, co sprawia, że nie można oderwać oczu od monitora. Może to piękna animacja, zabawa barwami czy hipnotyzująca muzyka? Nie wiem, ale w moim odczuciu to było coś bardzo przyjemnego. Tą krótkometrażówkę stworzyła Atsuko Fukushima.

Czas trwania: 6 minut

Shanghai Dragon

Historia o małym nieporadnym chłopcu, który zostaje wybrany do dzierżenia ogromnej mocy będącej w stanie zmienić losy międzygalaktycznej wojny. To lekka i przyjemna opowieść o dziecięcych marzeniach i sile wyobraźni, której fabuła nie jest może najwyższych lotów, ale przyjemnie się ogląda. Dodatkowo zostaje nam podana w pięknej oprawie graficzno – muzycznej. Z pewnością jedna z najurokliwszych opowiastek w „Genius Party”, którą stworzył Shoji Kawamori (znany z serii Macross).

Czas trwania: 19 minut

Deathtic 4

Oglądając tę krótkometrażówkę nie mogłam pozbyć się skojarzeń z animacjami w stylu „Gnijącej Panny Młodej”. Oba opowiadają o zombie i oba, ku mojemu niezadowoleniu, są zrealizowane w technologii 3D. Jednak „Deathtic 4” zdecydowanie jest mniej irytujący, animacja mi się całkiem podobała, a tła zostały zrobione bardzo starannie. Jednak strona graficzna jest najmocniejszym elementem filmiku Shinjego Kimury. Fabuła i dialogi nie porywają, chociaż świat przedstawiony i zamysł twórcy miały potencjał.

Czas trwania: 10 minut

 

Doorbell

Jedna ze słabszych produkcji, która zapowiadała się naprawdę ciekawie. Przed przejazdem kolejowym spotykamy chłopaka, który widzi swoje sobowtóry (coś na kształt doppelgangerów), które chcą zająć jego miejsce. I… to wszystko. Nie ma żadnego wyjaśnienia, nic. To chyba największa wada tej krótkometrażówki autorstwa Yojiego Fukuyamy.

Czas trwania: 14 minut

Limit Cycle

Hideki Futamura zaserwował widzowi wspaniała animację… i słowotok. Wszystkim osobom, które uważają, że jakieś anime jest przegadane, czy pełne pseudofilozoficznych bzdur, zapraszam do obejrzenia „Limit Cycle”. Przy nim nawet Evangelion wydaje mi się zrozumiały i przejrzysty. Nie wiem o co chodziło twórcy, bo owe wywody w moim odczuciu nie maja większego sensu. Kilka zdań o Bogu, prawdopodobieństwie i życiu… które w ogóle nie są ze sobą powiązane. Do tego mamy naprawdę ładną, lekko abstrakcyjną animację i muzykę w stylu tych łagodzących stres. Moim zdaniem najsłabsza część.

Czas trwania: 19 minut

Happy Machine

Kolejna pozycja to historia opowiedziana z perspektywy dziecka, które jest zmuszone opuścić sztuczny świat i zmierzyć się z tym prawdziwym, który bywa czasem okrutny. Pozostawione samemu sobie dziecko odkrywa, czym jest życie. Surrealistyczna opowieść została stworzona przez Masaakiego Yuuasę (twórcę „Kaiby”, „Mind Game” czy „Kick Heart”) oprawiona jest w dość oryginalną grafikę i animację, a w tle gra przyjemna dla ucha melodia. Moim zdaniem pozycja warta uwagi chociażby ze względu na oryginalny pomysł i wykonanie.

Czas trwania: 15 minut

Baby Blue

Ostatni z filmików został stworzony przez Shinichiro Watanabe („Cowboy Bebop”, „Samurai Champloo”) i według mnie to najlepsza krótkometrażówka z całego „Genius Party”. Prosta opowieść o dwójce młodych ludzi, którzy chcą gdzieś pojechać razem. Mimo że historia obejmuje zaledwie jeden dzień i noc, to jestem pełna podziwu jak w czasie 15 minut można o tym wszystkim opowiedzieć (a całkiem sporo się działo, oj tak). Mimo że filmik jest podobny do produkcji Makoto Shinkaia, to jednak nie jest tak patetyczny, lżejszy i bardzo przyjemnie się go ogląda. Oprawa wizualna stoi na bardzo wysokim poziomie i uzupełnia ją płynna animacja. Instrumentalne melodie w tle wpasowują się idealnie.

„Genius Party” to zdecydowanie produkcja oryginalna i moim zdaniem watro ją obejrzeć, tym bardziej że nie oglądając wszystkiego na raz wychodzi kilka kilkunastominutowych filmików. Jakościowo jest różnie, ale dziwne by było, aby wszystkie części miały ten sam poziom, skoro stworzyło je siedmiu różnych reżyserów. Mimo wszystko jest kilka naprawdę wartościowych perełek, które można obejrzeć.

Moja ocena: 7/10

Liczba  odcinków –  1 (podzielony na 7 części)

Studio –  4^oC

Rok produkcji – 2007